Archieven van juni 2008

Ik hoor nog steeds bijna niets.
Dat is lekker als je op het werk geconcentreerd aan een stuk moet werken.
Het wordt al een stuk minder leuk als de telefoon gaat.
Het wordt echt hopeloos als je moet vergaderen met een man of vijf.

En ik word er doodmoe van.
Gelukkig kan ik morgen bij de dokter terecht om de boel te laten schoonspuiten.

Kan ik daarna lekker schelden op dat het altijd en overal zo'n herrie is, nergens in Nederland is meer een stil plekje te vinden.
Ach, ik blijf een Hollander en moet dus altijd wat te zeiken hebben.

Er moest vandaag flink geschreeuwd worden.
De TV moest een tandje hoger en muziek luisteren was niet te doen.
Zo af en toe heb ik namelijk last van verstopte oren en vandaag waren beide oren tegelijk verstopt.
En dat is best onhandig.
Ik zit dus nu met oplosmiddeltjes en proppen watten geheel op het gevoel te typen.
Ik ga straks kijken naar de finale van het EK voetbal.
Als ze ondertitels hebben, anders hoor ik het gejuich van de Spanjaarden niet.

Ik rook al een jaar of wat niet meer.
Ik zal er dus geen biertje minder om drinken als volgende week in caf�s niet meer mag worden gerookt. Ik zal er ook geen uitsmijter minder om eten als in restaurants niet meer mag worden gerookt. (Behalve bij Crossy, maar dat heeft niets met roken te maken).
Maar als je wel rookt dan ben je dus wel in overtreding. En daar hebben ze hier op verzonnen dat niet de overtreder de boete betaald, maar de uitbater.
Dat principe hadden ze met snelheidsovertredingen moeten hanteren. Ik rij te hard en de wegbeheerder krijgt de boete.....
Het zijn toch ook een stelletje genie�n.

Vandaag was mijn verwendag. Eerst ben ik vanmorgen door Nicolien verwent.
Of zwaar onder handen genomen. 't Is maar hoe je het bekijkt. In ieder geval heeft ze de spieren in mijn rug, schouders en nek weer los gemaakt en daarna kreeg ik zo'n heerlijke ontspannende gezichtsmassage.
Daarna ben ik lekker door Yvonne verwent met een lekkere lunch op een terrasje aan de haven in Middelharnis.
Het was goed om mijn rondje weer eens met Yvonne te doen. Niet alleen goed voor mij, maar ook goed voor Yvonne. We gaan dit vast vaker doen.

Overigens is de bestemming voor onze volgende stedentrip ook bekend: Istanbul.

Morgen is de laatste werkdag bij Microsoft voor Bill Gates.
Hij is een jaar of dertig bezig geweest zijn miljarden te verdienen (en ja, die hebben wij met zijn allen betaald aan al die windows ellende).
De komende dertig jaar gaat hij aan de slag om al die miljarden weer weg te geven. En dat is dan wel weer mooi. Zijn kinderen hebben zat, dus hij stelt zich onder andere tot doel malaria uit de wereld te helpen. En als dat dan lukt is die Windows ellende toch weer niet helemaal voor niets geweest.

Als ik vroeger thuis wat snel van tafel wilde weglopen, vroeg mijn moeder altijd of ik moest gaan hooien. Wel dat hoefde ik vroeger niet en nu trouwens ook niet. (Heb nog wel eens haast). Of het nu door mijn moeder komt, weet ik niet, maar ik heb wel iets met hooi. Zeker als ik een paar rollen schijnbaar achteloos langs de kant van de weg zie liggen.
Vandaag was ik vrij en had dus de tijd om er met de camera op af te gaan.
Dus eigenlijk moest ik toch gaan hooien.

Het zijn drukke tijden. In mijn werk heb ik het gezond druk, en thuis.....wel daar is misschien wel een voorstelling van te maken.
In het algemeen is het nog redelijk vol te houden. Er zijn vriend(inn)en die regelmatig een helpende hand toesteken; koken, huis schoon houden, boodschapjes doen etc.
Wat ben ik blij met die vriend(inn)en !
Maar zo af en toe wordt het toch allemaal een beetje te veel. En dan ben ik blij dat ik bij een sociale werkgever in dienst ben. Ik krijg daar gelukkig alle ruimte om de thuissituatie tot absolute prioriteit te kunnen maken. En, zoals nu, kan ik dan morgen thuis blijven. Ik neem dan wat werk mee dat ik thuis kan doen in mijn eigen tempo. En daar hoeft ook niet volop de druk op te staan.
Morgen werk ik dus lekker thuis, hoef niet vroeg op, kan op die momenten dat het gaat wat werk verrichten en op momenten dat het niet gaat even aandacht aan mijzelf besteden: Yvonne gaat morgen met een stel vriendinnen opgedirkt geniet van een high tea. Ik heb dan het huis lekker voor mezelf.
Even de batterij een beetje opladen.

Vanmorgen in de auto luisterde ik, als gewoonlijk, naar de radio. Je krijgt dan - tussen soms flink wat gewauwel door - je portie informatie over nieuws en actualiteiten. Een van de dingen die ik (ongaarne) tot mij neem is de file-informatie. En tegenwoordig wordt daar ook de oorzaak van een file bij vermeld. Dus als er een ongeluk is gebeurd, krijgen we keurig door bij welk hectometerpaaltje we al nekdraaiend in de remmen moeten. Wat het nut van die informatie is snap ik niet, we zijn toch al zo verdomde nieuwsgierig, dus waarom moeten we daarbij zodanig geholpen worden dat mensen ruim van te voren in de remmen kunnen om vooral geen spatje bloed te hoeven missen?

Vervolgens worden we uitgenodigd om nog even onze mening over de verloren wedstrijd tegen Rusland te ventileren. Waarom denkt u dat we verloren hebben, luidt de vraag. Wel dat antwoord is volgens mij heel simpel te geven: omdat Rusland meer doelpunten heeft gemaakt dan Nederland.
Kennen die radiolui de spelregels niet?

Enuh, Ineke, ook onze helden gingen door de achterdeur weg, terwijl hun supporters op Schiphol aan de voorkant stonden te wachten. Wat een profs!

We zijn vandaag naar de dierentuin geweest. De weerberichten voorspeldde niet veel goeds: regen, onweer met zware windstoten en hagel zouden ons deel worden.
Toch zijn we gegaan. Niek en Peter zijn met ons mee geweest. Geen regenjassen, wel water bij ons. Het zou warm worden.
En terwijl de olifanten lekker aan het zwemmen waren, kletterde in Gelderland de hagel op de daken. Wij aten op een terras.
Ook vanavond hebben we lekker een visje op de barbeque klaargemaakt.
Geen drup regen gevoelt en geen klap onweer gehoord.
We krijgen wat we verdienen.

De oranje shirtjes mogen weer naar zolder, de oranje leeuwtjes mogen in de schoenendoos. En nu maar afwachten wat er van de euforie overblijft.
Morgen wordt Nederland weer de grond in geschreven en is Marco weer een slechte coach.
Jammer hoor Nederland 1 - Rusland 3

Boulahrouz speelde een paar zeer verdienstelijke wedstrijden voor het Nederlands elftal. Maar eergisteren moest hij het trainingscomplex verlaten. Zijn (vier maanden) te vroeg geboren dochtertje was overleden. Een persoonlijk drama.
Spelers van het Nederlands team zochten hem op, probeerden een steun te zijn bij de verwerking van deze dreun.
Daarna was het back to business, er staat zaterdag een belangrijke wedstrijd op het programma. Voor het Nederlands team begrijpelijk. Het zijn duurbetaalde krachten die een fors belang vertegenwoordigen.
E�n van de spelers die beschikbaar is, is Boulahrouz. Hij verwerkt kennelijk het verlies het beste door gelijk aan het werk te gaan. The show must go on, Koning voetbal regeert, zelfs over de dood van zijn dochtertje.

We moeten - als het aan de regering ligt - binnenkort allemaal aan de slimme energiemeters. Dat is een nieuw soort meter voor verbruik van gas en elektriciteit. Deze meter kan van alles, hij geeft ons adviezen over het gebruik en houdt bij hoeveel groene stroom we verbruiken. Als we ons niet aan de adviezen houden, zet hij zelf de temperatuur een paar graden later.
's Winters schakelt hij af en toe wat vroeger de lampen uit, zodat we wat vroeger naar bed gaan om de stookkosten te reduceren.
Na deze meters wordt de zelfdenkende auto verplicht, die bepaald hoe hard we mogen rijden en thuis blijft als er files onderweg zijn te verwachten. Ook de zelfdenkende portemonnee, die er voor zorgt dat al het bespaarde geld toch wordt uitgegeven, omdat de staat anders te veel inkomsten mist, zit er aan te komen.
We hoeven straks de deur niet meer uit, machines denken voor ons en nemen alle beslissingen.
Hoe heette dat boek ook al weer?

Het gaat - naar omstandigheden - best goed met Yvonne. Ze geniet weer van eten, is doorgaans de hele dag op, zonder tussendoor op bed te rusten, houdt het als we bezoek hebben of op bezoek gaan, lekker lang vol en doet ook weer wat kleine dingetjes in huis. Ook gaat ze met vriendinnen op pad naar een braderie of high tea en houdt zich al bezig met het organiseren van haar verjaardagsfeestje.
Maar bij al dit mooie en positieve zijn er ook steeds weer dingen die je stevig met twee benen op de grond zetten. Het overlijden van iemand in onze kennissenkring aan kanker, hakt er hard in. Het toch door allerlei zaken worden geconfronteerd met het feit dat Yvonne ernstig ziek is, houdt ons de laatste weken weer meer en meer bezig. Het is een constant balanceren tussen omgaan met de realiteit en het verdringen daar van. Dit balanceren staat steeds meer de spontaniteit in de weg, omdat acties soms zulke enorm tegenstrijdige reacties oproepen.
Gelukkig begrijpen we dit van elkaar, kunnen we het er goed over hebben. Gelukkig brengt dit ons - hoewel bijna onmogelijk - nog dichter bij elkaar.

Vandaag nam een collega van mij afscheid van de dienst, hij heeft elders een baan aanvaard. We zouden afscheid van hem nemen onder het genot van een goede maaltijd en een gezelschap van meest betrokken collega's. Die maaltijd stond gepland om te starten rond een uur of zes. En zeker omdat we in een Spaans restaurant zouden eten, dien je niet te vroeg aan tafel te gaan.
En toen diende koning voetbal zich aan. Nederland speelt vanavond een van de wedstrijden in het kader van het Europees kampioenschap. En die wedstrijd begon om kwart voor negen. En dus moesten we ons maar een uurtje eerder in het restaurant vervoegen. Rondvraag leerde dat er niet veel voetbalfanaten waren (en Nederland had zich al geplaatst voor de kwartfinale), maar toch regeert koning voetbal.
Toch leuk was Nederland 2 - Roemeni� 0

Niek had me vorige week overgehaald om weer te gaan spinnen. Het was daar door voor de hand liggende omstandigheden al een poos niet van gekomen en dan heeft dat de neiging te gaan versloffen.
Dus Niek had beloofd me op sleeptouw te nemen. Vorige week kreeg ik een SMSje van haar met de melding dat ik vanavond aan de bak moest. Ik kon mijn (of haar) borst nat maken.
Dus vanavond moest ik om 8 uur aan de bak. Om kwart over zes kwam er een telefoontje van de sportschool dat zich twee mensen voor de les van 8 uur hadden aangemeld: Niek en ik dus. Of wij om 7 uur konden. Wel dat zou ik wel redden. Maar Niek, die mij zo voor het blok had gezet, had allemaal smoesjes: de brug stond open, ze moest boodschappen doen en had een lekke band. En haar vriendje zou zo binnen komen. Niek ging dus niet spinnen.
Dus heb ik mijn eigen borst maar nat gemaakt, en de rest van mijn lijf. Ik wist ineens weer dat spinnen een soort van marteling is.

Na een huishoudelijke ochtend was het vanmiddag tijd voor ontspanning. We hadden Esther en Martin op bezoek en een koelkast vol met eten. En het was vanmiddag droog.
Dus konden we heerlijk genieten van goed gezelschap en mooie hulpmiddelen.
Lekker in de warmte van de terrasverwarming zitten eten, onder het bijkomend genot van een goed glas wijn.
Aan het eind van de avond was Esther een beetje baldadig, maar nadat ik haar onder de douche had gezet, was dat ook weer snel over.
Al met al een geslaagde afsluiting van het weekend.

Je hebt in Nederland van die woeste dagen. 's Morgens regen je te pletter en klapt het onweer. In de loop van de dag breekt de bewolking open en heb je een mooie middag en avond. Alleen de temperatuur kan een beetje tegen zitten. Dat geldt zeker voor Yvonne die nu heel snel last van de koude heeft.
Gisteren hebben we daartoe wat apparatuur aangeschaft en vandaag ben ik de hele middag bezig geweest met het in elkaar schroeven van een terraskachel en een nieuwe gasbarbeque. Dat is toch wel een fikse klus gebleken.
Wat mij nog het meest bevreemd is dat je tegenwoordig overal gasbarbeques in alle soorten en maten tegenkomst, maar dat je bijna nergens een bijbehorende fles gas kunt kopen. Ik herinnerde me gelukkig van een vorige zoektocht (een jaar of drie vier geleden) waar ik aan gas kon komen, en gelukkig kon dat ook vandaag nog.
Dus de hele bende is operationeel; morgen lekker buiten eten?

Voor het gemak maar eens een filmpje

Ook leuk is Nederland 4 - Frankrijk 1

En uh ook nog Hiep Hiep Hoera voor Caroline

Ik rijd altijd met mijn lichten aan. Een gewoonte die ik vanuit het motorrijden heb overgenomen. Op mijn motor zit niet eens meer een schakelaar om het licht aan of uit te zetten. Als de motor draait is het licht aan.
Ik ben dus altijd goed zichtbaar.
De moderne auto's hebben vaak een lichtsensor. Je herkent die auto's aan steeds aan en uit schakelende verlichting in tunneltjes.
Mooi hoor.
Maar ik zie het voordeel niet. Als het donker is vergeet ik echt mijn licht niet aan te doen; zeker ik niet, want als gezegd heb ik altijd mijn licht aan.
Die automatenauto's niet. Als zij de zon laag achter zich hebben is het niet donker, dus is er geen licht aan. Als het een beetje grijs en regenachtig is, vindt de automaat het ook niet nodig.
En de bestuurders? Die denken dat een automaat hun ontslaat van de verplichting zelf na te denken. Je herkent die luiaards aan moderne auto's die niet gezien hoeven te worden.
Niet elke verbetering is een vooruitgang.

De prijs voor brandstof rijst de pan uit. Benzineprijzen staan elke week opnieuw op recordhoogte. Als altijd heb ik het gevoel dat een verhoging van de olieprijs onmiddellijk wordt doorgerekend, van een verlaging heeft nog nooit iemand iets gemerkt. Daarnaast stijgen de prijs voor een vat olie wel in dollars, maar met de sterke Euro, is de prijsstijging in euro's wat minder spectaculair. Maar de voor het doorberekenen van de prijs hanteren we de dollarverhoging natuurlijk. De oliesjeiks zijn de lachende derden, op de voet gevolgd door Shell en Co.
En dan is er natuurlijk de Nederlandse staat. Die heeft besloten de accijns te verhogen en ook de BTW wordt verhoogd. Zij pakken aan twee kanten voordeel.
En de consument is de lul, hij betaald meer voor zijn ritten en krijgt aan alle kanten de verhoogde brandstofprijzen doorberekend, of het nu zijn pak melk of vlucht naar vakantiebestemming is.

Eigenlijk was Marco van Basten al uitgekotst als trainer van het Nederlands elftal. Het spelpeil was nog nooit zo laag en we mochten blij zijn als we de eerste ronde van het EK zouden overleven.
Nu gaat het nergens anders meer over. We worden op ons gemak kampioen. Op het nieuws heb ik de doelpunten al een keer of tien gezien, zijn alle Nederlands en Italiaanse kranten geciteerd en hebben we ook al een samenvatting met Italiaans commentaar gezien.
De busstaking en doden bij overstromingen zijn we vergeten. Het feit dat het koninklijk huis ongecontroleerd geld opmaakt, dan wel verspild is alleen voor aangever RTL interessant nieuws.
Vrijdag, als Nederland niet het niveau van gisteren haalt is alles weer anders (of normaal). Dat kankeren we er weer op los en komt er niks meer van terecht.

Net startte ik mijn browser op en zag dat eindelijk de iPhone naar Nederland gaat komen. Het is nog even wachten op de prijs, maar in Amerika is de nieuwste generatie ongeveer de helft goedkoper dan de vorige generatie, dus dat is hoopvol. Wel kijken hoe dat met abonnementen en simlocks zit, maar daar zal snel het internet mee worden overspoeld.
Leuk hebbeding om naar uit te kijken.
Ook leuk was Nederland 3 - Itali� 0
Hilarisch was de reactie van de Postbank om mijn klacht dat veel onderdelen van hun site niet voor Apple computers bereikbaar zijn. Zij hadden begrip voor mijn probleem en boden aan de benodigde formulieren op te sturen. Lang leve de elektronische snelweg.

Na de dag van gisteren, was het er vandaag een van rust. Voor Yvonne is het een hele inspanning om zo'n hele dag in touw te zijn. Ze doet het met veel plezier, beleeft ook een heerlijke dag en geniet van samen zijn met vrienden. In de planning houden we rekening met het feit dat de dag daarop een dag zonder afspraken of verplichtingen moet zijn.
Dat gaf mij de tijd om te kijken naar de driehonderd foto's die ik gisteren heb gemaakt. Ik heb een selectie gemaakt van foto's die de moeite van het verder bewerken waar zijn. Het was zeer apart om vanaf het water te fotograferen, ook dat onderdeel was zeer geslaagd.
Als ik klaar ben zal ik via mijn fotoblog meer aandacht aan de serie Zaandam vanaf het water besteden.
Voor nu kijken we terug op een mooie dag met Caroline en Koen, en niet te vergeten, de kids.

Vandaag zijn we op bezoek geweest bij Caroline en Koen. Zij wonen daar in een prachtig oud pand aan het water. Dus eerst lekker in de tuin zitten bijpraten en daarna met een mand vol eten en drinken in de sloep, Koen heeft ons wat van de Zaanse omgeving laten zien en ik heb volop foto's kunnen maken met de 5D. Morgen lekker kijken wat die camera voor moois heeft opgeleverd.
Na een uurtje of anderhalf sloepen zijn we weer in de tuin terecht gekomen. Yvonne had ondanks haar verkoudheid een goede zin; dat moet aan het gezelschap hebben gelegen.
Pas rond een uur of elf zijn we weer richting Oude Tonge vertrokken, na een heerlijke dag met goede vrienden.
Morgen zullen we het - gedwongen - zeer rustig aan doen.

De digitale snelweg kent zo haar eigen gaten in het asfalt.
Vanmorgen heb ik op het internet het formulier ingevuld om voor mijn nieuw aangeschafte Canon wat geld van Canon terug te krijgen. Daartoe moet onder andere een IBAN nummer (een internationale schrijfwijze van het bankrekeningnummer) worden ingevuld. Wel dat nummer weet ik niet, maar wij bankieren electronisch en op het internet is alles te vinden dus naar www.postbank.nl
Via de zoekmachine vond ik zonder problemen uitleg over IBAN en zelfs een link naar het 'uitrekenen' van het IBAN nummer. En toen begon het gedonder. Het formulier kreeg ik niet te zien, maar een melding dat ik een ouder besturingssysteem en een zeer oude microsoft explorer moest hebben om dat formulier te draaien. Hoe krijgen ze het bij de postbank toch verzonnen op Apple gebruikers te dwingen met een Gates product te werken.
Dus stoom uit de oren en de link 'contact' aangeklikt om een klacht via e-mail in te dienen. Nog meer stoom, want ook voor een e-mail formulier moet je met de oude ongewenste meuk werken.
Dan maar bellen. Dan krijg je eerst een dame de je via tig opties en toetsdrukken op weg helpt naar een spraakcomputer. Dan moet je kennelijk tegen doven kunnen spreken, want dat spraakding kon niet luisteren.
Het enige dat mij restte was een windowsbak aan te slingeren om die verrekte postbank uit te leggen dat ze gek zijn.

Uitgebreid in het nieuws vandaag: een meerderheid vind dat er geen gezichtsbepalende moskee�n meer mogen worden gebouwd in Nederland. Het past allemaal binnen de verkokerde discussietechniek van Geert W. van de PVV. De Partij voor de Vrijheid wil de vrijheden van Moslims verbieden! Maar goed, hun partijleider is een beetje dom.
Ik vraag me af of hij nu ook ten strijde gaat tegen de verregaande christianisering in Nederland, nu de Christenunie bepaalt dat embryo's niet getest mogen worden op het erfelijke borstkankergen. Trouwens die zelfde tolerante christenen vinden dat ik niet op zondag mag winkelen en zaterdagavond rond een uur of een (dus zondagmorgen) niet meer in de kroeg mag zitten.
We mogen niet tornen aan de christelijke scholen, maar wel aan de islamitische.
En al die oerlelijke kerken? Die elke zondag om half tien met hun klokkengelui mij uit de slaap halen?

Er wordt een forse discussie gevoerd over het testen van embryo's op (erfelijke) borstkankergen. De partijmeningen staan haaks op elkaar, totdat er een politieke oplossing is, moet het testen worden beperkt. Dat screenen wordt nu uitgevoerd door een ziekenhuis in Maastricht, maar staat dus ter discussie. Een kilometer of vijf ten oosten van Maastricht reizen en je bent in Belgi�. En daar mag zo'n test gewoon worden uitgevoerd. Hij wordt zelfs door de Nederlandse zorgverzekeraar vergoed.
Ik sprak een collega van mij, die wordt behandeld omdat ze kanker heeft. Volgens de Nederlandse regels is de kans groot dat zij geen chemokuren meer krijgt, maar in een pauze periode terecht komt. Dat betekend dus regelmatige controles en bij klachten kijken wat er gedaan kan worden. In Belgi� gaan men bij behandeling tegen kanker veel langer door met het geven van chemokuren, er is daar gewoon geld voor beschikbaar. (In Leuven staan net zoveel scan apparaten als in heel Nederland).
De Belgen gaan dan wel niet naar het EK, maar op het gebied van gezondheidszorg staan ze toch met een nulletje of vijf voor.

Het was weer bal op 's Neerlands wegen. Vrachtwagens die ladingen glasplaten verloren of gewoon met pech op de rechter rijstrrook staan, veroorzaakten kilometers lange files. Maar ja, dit valt onder de categorie vette pech.
De ochtendspits werd ook extra druk omdat buschauffeurs nog steeds vinden dat ze over de hoofden van hun passagiers, die niets met hun arbeidsconflict te maken hebben, hun conflict kunnen uitvechten. Dus veel meer verkeer op de weg, dus meer files. Weer een groep mensen geraakt, die niets met het conflict te maken hebben.
Staande in de avondspits hoorde ik van een actie waarbij chauffeurs massaal naar het CWI togen om zich als werkzoekende te laten inschrijven. De woordvoerdster van het CWI zei dat ze voor velen van de chauffeurs een andere baan zouden kunnen vinden, maar de lafaards trokken zich terug, het was een actie.
Wat ik niet snap is, dat als je kennelijk zo'n slecht betalende baas hebt en er kennelijk goed betaalde banen zat zijn, dat die lui in plaats van van baan te wisselen maar gaan staken. Kennelijk zijn er toch secundaire voorwaarden bij die baas, die ze niet kwijt willen (of durven).
Ze mogen bij die baas werken, ze moeten het niet.

Het is nog steeds een hoesterige en snotterige bedoeling hier in huize Kooij. In ��n ding lijk ik geslaagd, ik heb nu ook Yvonne aangestoken. Alsof ze dat er bij kan hebben.
Ik had al voorgesteld in het schuurtje te gaan slapen, maar we hebben geen schuurtje.
Vandaag heb ik nog zetend thuis doorgebracht. Ik hoop dat dat zweten voor een belangrijk deel wordt veroorzaakt door het beauwde weer. In dat geval moet ik morgen een stuk opgedroogd zijn.
Afijn, morgen zien we verder.

De stomme verkoudheid vreet alle energie op. Ik heb alleen een paar rondjes met Nadir gedaan en ben even het verjaardagsfeest van Cees en Marian weze opluisteren.
Ook Yvonne heeft een terugslag van een energievolle week.
Ik ga zo lekker bij haar in bed liggen en hopelijk slapen we goed en gaat het morgen met ons beiden weer wat beter.